Zgodnie z art. 1132 § 1 k.r. i o., jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd ograniczy kontakty rodzica z dzieckiem. Paragraf 2 powołanego przepisu uszczegóławia możliwe formy ograniczeń wskazując, iż sąd może w szczególności:
- Zakazać spotykania się z dzieckiem,
- Zakazać zabierania dziecka poza miejsce jego stałego pobytu,
- Zezwolić na spotykanie się z dzieckiem tylko w obecności drugiego z rodziców albo opiekuna, kuratora sądowego lub innej osoby wskazanej przez sąd,
- Ograniczyć kontakty do określonych sposobów porozumiewania się na odległość,
- Zakazać porozumiewania się na odległość.
Ograniczenia w porozumiewaniu się na odległość mogą dotyczyć pozbawienia możliwości rozmów telefonicznych z dzieckiem, rozmów za pomocą skypa, a nawet wymiany sms.
Ponadto zgodnie z art. 1133 k.r. i o. sąd może zakazać utrzymywania kontaktów z dzieckiem, jeżeli zagrażają lub naruszają one dobro dziecka (zakaz styczności). Wówczas rodzic, którego zakaz dotyczy nie ma prawa spotykać się z dzieckiem, a podejmowane próby będą ewidentnym naruszeniem obowiązującego postanowienia. Wówczas zasadne jest nawet zawiadomienie policji o zachowaniach sprzecznych z treścią orzeczenia.
Decyzje sądu będą zawsze wynikały z nieprawidłowych zachowań rodzica, który jest uprawniony do kontaktów. Gdy przyczyny uzasadniające zastosowanie takich działań dotyczą rodzica, u którego dziecko przebywa na stałe, wówczas zastosowanie będą miały przepisy dotyczące ograniczenia władzy rodzicielskiej, także zmiany miejsca pobytu małoletniego i przekazania go pod stałą opiekę drugiemu z rodziców, lub w razie konieczności umieszczenie w rodzinie zastępczej. Natomiast w przypadku utrudniania realizacji kontaktów przez rodzica, u którego dziecko przebywa, zastosowanie będą miały przepisy dotyczące wykonywania kontaktów z dzieckiem. Więcej na ten temat możecie Państwo przeczytać w moim artykule “Co zrobić w razie utrudniania kontaktów z dzieckiem?”
Ograniczenie kontaktów z dzieckiem może wynikać z nieprawidłowego zachowania rodzica lub innej osoby, uprawnionej do kontaktów, tj. takiego działania, które zagraża życiu lub zdrowiu dziecka, jego bezpieczeństwu bądź wpływa na niego demoralizująco.
Przykładami takich zachowań mogą być między innymi: nie podawanie leków dziecku, nie karmienie dziecka, nie dbanie o jego higienę, stosowanie kar cielesnych, używanie wulgaryzmów w jego obecności, bądź kierowanych pod jego adresem, spożywanie alkoholu lub zażywanie innych środków odurzających w obecności dziecka, manipulowanie uczuciami dziecka poprzez silne antagonizowanie go przeciwko drugiemu z rodziców. W sytuacji zaistnienia któregokolwiek z powyższych działań należy niezwłocznie poinformować sąd rodzinny, a jeśli takie działanie wobec dziecka ma charakter przestępczy, to także policję lub prokuraturę.
Poinformowanie o takich zachowaniach, które mogą negatywnie oddziaływać na dziecko pozwala sądowi na uregulowanie kontaktów (bądź ich ograniczenie), które pozwoli zapewnić dziecku bezpieczeństwo emocjonalne. Warto więc zwrócić uwagę sądowi na pewne okoliczności wskazujące na istnienie takiego zagrożenia jeszcze przed uregulowaniem kontaktów, może to mieć zasadnicze znaczenie przy końcowym orzekaniu, i odpowiednio wcześniej pozwoli na zabezpieczenie dobra dziecka.
